Dzisiaj zapraszamy na spotkanie z w Kopalni Soli w Wieliczce. Trochę p[rzez przypadek wybraliśmy się do tej kopalni. Byliśmy tu co prawda w szkole podstawowej, ale zawsze warto odświeżyć miejsca tka ciekawe.
Zaczniemy trochę od liczb:
kopalnia soli jest tak ogromna, że można zwiedzać tylko 2% solnego labiryntu,
kopania ma 9 poziomów
245 km korytarzy sięgających 327 metrów głębokości
spacerujemy przez około 3,5 km w temperaturze 17 stopni Celsjusza do głębokości 135 metrów.

W czasach prehistorycznych sól uzyskiwano odparowując wodę ze słonych źródeł w glinianych naczyniach. W późniejszych epokach sekret warzenia soli przekazywano z pokolenia na pokolenie.
Sól służyła jako środek konserwujących mięso i ryby, ale też jako środek płatniczy.
W XI i XII wieku solankę pozyskiwano już przez budowę studni. Słoną wodę wydobywano na powierzchnię i odparowywano w żelaznych panwiach aż do uzyskania czystej soli warzonej. Dobrze rozwijał się też cały region wielicki.
W XIII wieku kopiąc jedną ze studni solankowych natrafiono przypadkowo na pierwsze bryły soli kamiennej. Znalezisko okazało się przełomowe. Umożliwiło to pozyskiwanie soli metodami górniczymi – pierwszy szyb górniczy wydrążono już w XIII wieku.
Kazimierz Wielki z jednej strony zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną, po części dzięki dochodom z wydobycia soli, które stanowiły aż 1/3 dochodu skarbu królewskiego. Dzięki dochodom z soli powstała też Akademia Krakowska, pierwsza uczelnia wyższa w Polsce.
Kazimierz w 1368 roku ustanowił statut Żup Krakowskich. Wtedy kopalnia soli w Bochni i w Wieliczce były jednym przedsiębiorstwem. Pod koniec średniowiecza w Wieliczce pracowało ok 350 osób, a roczne wydobycie soli sięgało 8 tysięcy ton.
Wieliczka stawała się coraz bardziej sławna. Pierwszym znanym turystą był Mikołaj Kopernik około 1493 roku. Dzisiaj na trasie turystycznej znajdziemy komorę z jego imieniem oraz solną figurę astronoma.
XVI – XVIII wieki były czasem dynamicznego rozwoju kopani. Oprócz soli kamiennej w dalszym ciągu warzono sól na powierzchni. Problemy zaczęły się kiedy w okolicach Krakowa wystąpił deficyt drewna na opał. Brak drewna utrudniał też pracę górnikom, ponieważ mogli wznosić drewnianych zabezpieczeń podziemnych wyrobisk. Ostatecznie w 1727 roku zrezygnowano z warzenia soli.
W tych czasach też każdy podróżnik chciał zwiedzić kopalnię, jednak musiał uzyskać osobiste królewskie zezwolenie.

W okresie rozbiorów Polski kontrolę nad Wieliczką przejęła monarchia Habsburgów. Kopalnia w dalszym ciągu się rozwijała. Nowi właściciele nie szczędzili pieniędzy na zabezpieczenia, przykładali też duż wagę do stanu technicznego sprzętu i wyposażenia. Planowano długoterminowo. Rozpoczęto wydobycie za pomocą prochu strzelniczego, zbudowano podziemną linię kolejową, przyzakładową elektryfikację, a także powrócono do produkcji soli ważonej w nowoczesnym zakładzie warzelniczym. Wielicka kopalnia była wtedy największym zakładem produkcyjnym w Galicji, a także jednym z największych przedsiębiorstw w całym imperium.
Już w tym czasie turystyka stała się jednym z ważniejszych dochodów przedsiębiorstwa. Część trasy można było zwiedzać kolejką konną, organizowano pokazy jak np. zjazd górników na linie, przejażdżki po słonym jeziorze aż do fatalnego wypadku rozweselonych żołnierzy austriackich. Zwiedzającymi zazwyczaj byli bogaci kupcy, członkowie rodów arystokratycznych i królewskich.
Po I wojnie światowej kopania stała się własnością Skarbu Państwa i przeszła pod polski zarząd. Symbolicznie zmieniono nazwy szybów i wyrobisk. W szczytowych momentach wydobywano 203 tysiące ton soli rocznie.
Po II wojnie światowej w latach 40-tych i 50-tych nastąpił wzrost produkcji bez względu na cenę, bez dbania o zabezpieczenia górników i kopalni. W 1964 roku całkowicie zakończono wydobyciu soli kamiennej w Wieliczce.
W 1978 roku kopalnia została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
W 1996 roku zapadła decyzja o zaprzestaniu produkcji soli. Nie oznacza to, że nie pracują tu górnicy. Codziennie kilkuset z nich dba o bezpieczeństwo i przetrwanie w jak najlepszym stanie kopalni.

Kopalnię soli w Wieliczce odwiedzają turyści z całego świata, królowie, książęta, przywódcy państw, artyści, naukowcy i przemierzają chodniki zdumiewając się pięknem i surowością jednego z cudów świata. Solne korytarze odwiedza blisko 2 miliony osób rocznie.

Koszty wycieczki:
Bilet wstępu do Kopalni Soli Wieliczka i Muzeum Żup Krakowskich: normalny 87,00 zł, ulgowy 69,00 zł, senior 77,00 zł
Bilet na tężnię solankową normalny 9,00 zł, ulgowy 6,00 zł, kupiony na ten sam dzień co bilet do kopalni 6,00 zł